جمعه ای آخر بیایی و دلم شاد کنی

بهر این دل تو چرا با دل من ناز کنی

نازهاو دلربایی دلبری های تو را

من بگویم تو چرا لب به سخن باز کنی

آخرم نیست صفایی به سراپای وجود

خبرم نیست که کی پرده ز رخ باز کنی

دل من مرد ز یادت ز فراغت ز غمت

وقت آن است بیایی و دلم از غم خود پاک کنی

آخر آید روز وصل و روز پایان دو هجر؟

وقتش آمد که دگر پرده بر این راز کنی

رازها باشد در این غیبت ندانم من چرا؟

من بدانم که فقط دوست بگفت غیبتت آغاز کنی

طاقتم نیست بیا و دگر از پرده درآ

پرده ها بگسلی و مرغ دل آزاد کنی

یا علی مدد